෴ නුඹ චන්ද්‍ර මඩල වැන්නේ.. ෴

           

               නික්ම ගිය අපේ කාලයේ යසෝදරා...

බදාදා දවස පුරාම ගාලු අහස හඬා වැටුණේ  ඇය වෙනුවෙනි. විටෙක හීන් සිරිපොද සේ වැටෙන වැහි බිඳු සේ ම,  විටෙක දොඹ ගෙඩි සේ  ඇඳ හැලුණ වැසි පොදද  නොකියා කීවේ ඇය යළි කිසි දිනෙක නො එන්න‍ට යන්නම  යන බව ය. මේ වැහි දවස වෙනදා ගාලු සිරිය මොහොතකට මකා දමා නිහඬ කර තිබුණි. සොබාදහමද කවියක්ව එකට ගොනු වී තිබුණි. ගාලු කොටු බැම්මේ හැපී බි‍ඳෙන මුරණ්ඩු රළ රැළිද, ගාලු කොටුව පසු කර ඇදෙන සුළං රැළිවලටද ඈ සමුගන්න බව හොඳටම දැනී තිබුණි.

ඇය කිසි දිනෙක කවි නොලීවා ය. ඈ කිසි දිනෙක ගී නොලීවා ය. ඒත් ඇය මහරු කිවියරයකුගේ ප්‍රියයාව ලෙසින්, ඒ කවි සිතට රුකුලක් වෙමින්, ගාලු කොටු පවුර සේ ඔහු ළඟින්ම ඉන්ද්‍රඛිලයක් සේ නොසෙල්වී මේ මහරු කිවියරයාණන්ට රැකවරණය සැළසුවා ය. ඒ කිවියරයාණන් සිය ප්‍රියයාව වෙනුවෙන්  බොහෝ කවි ගීත ලිව්වේ ය. ඒ කවි ගී බොහොමයක් පොදු අත්දැකීම් බවට පෙරලී රසික හදවත් තුළ ලැගුම් ගත්තේ ය. මේ කිවියරයාණන්  අන් කවරකුවත් නොව අප මහත් සේ ගෞරව කරන ගේය පද රචක  රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ ය. ඔහුගේ ප්‍රිය බිරිඳ හේමමාලි විජේසිංහ මහත්මිය ජීවිතයේ අනියත බව පසක් කොට ගෙවුණ සතියේ නික්ම ගොස් තිබුණා ය.

ඇය කලාවට සාහිත්‍යයට කිසිඳු සම්බන්ධයක් නැත. එහෙත්  රත්න ශ්‍රී විජේසිංහයන් ඇය වෙනුවෙන් ලියූ කවි පද මෙන් ම ගී පද ද සදාකාලික නිර්මාණ බවට පත්වී සියලු රසික සමූහයා  විදින්නේ ඇතැම් විට ඒ බව නොදැන ය. ඒ නිසා කවි‍යකුට පෙම් බැදීමට තරම් සොඳුරු හදවතක් තිබූ, මේ අපූර්ව ගේය පදරචකයා, කවියාගේ නිර්මාණවලට උල්පතක් වූ හේමමාලි විජේසිංහ මහත්මිය වෙනුවෙන් අද අස්වැන්න සටහන් කර තබමි. ඒ ඇය වෙනුවෙන් රත්නශ්‍රී විජේසිංහයන් ලියූ කව් පද සහ ගේය පදමාලා කීපයක්ද සමගිනි.

සොබාදහමට මහත් සේ ආදරය කළ ‍මේ සොඳුරු හදවත ඇති කවියාට ලෝකය ආදරය කරන්නේ  යම් සේ ද පෙරළා ඔහු ද එලෙස ම ලෝකයට ආදරය කරන කවියෙකි. එහෙත් දෛවය කාටත් පොදු බව වැටහෙන්නේ ඔහු ද අද දවසේ ඒ අපරිමිත ආදරයේ වියෝවෙන් පෙළා ඇති හෙයිනි. පෙර දවසක ඔහු ලියූ කවි ගීත කියවා ඇයගෙන් ලද ප්‍රතිචාරය මේ මත් නොලැබෙන විට මේ අකල් වියෝව හෙට දවසේ ඔහුට කොතරම් දැඩිව දැනෙනු ඇතිද යන්න මේ කවි ගී කියවන, අසන ඔබටද සිතෙනු ඇත.

එසේ එක අවස්ථාවක රත්න  ශ්‍රී  සිය දෙවන කාව්‍ය සංග්‍රහය වූ  “වස්සානේ ”  කෘතිය පිළිගන්වන්නේ සිය ප්‍රි බිරිඳ වූ හේමමාලිට ය. ඒ මෙසේ ය.

හේමමාලිට....

කිරි ශිරා සීයක් ඉල්පී

කෘෂ ළැමට ඇදී එත් මැයි

පියුරෝ දෙදෙන හොරැහින්

බිම බලාගෙන  හඬත්මැයි

ලේ කඳුළු බිඳු නොසිඳී

ළැම දුකින් තෙත් කරත් මැයි

හාමතේ නොලා දරුවන්

රක්ෂා කෙරෙත්මැයි

නුඹ වින්ද දුකින් උපනෙන්

මේ කවි මගේද නොදනිම්

ලොව තනන දෑත් නොතකා

මෙය ඉතින් කාට පුද දෙම්...

රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ - වස්සානේ කාව්‍ය සංග්‍රහය - 1985

එසේ වූ කවියෙන් ගීතයෙන් ලෝකය සොඳුරු තැනක් කළ රත්න ශ්‍රී විජේසිංහයන්ගේ කවි සිත තුළ කවියක් ලෙසින් ඔහුට සෙවනැල්ල වූයේ ඇයයි. ගාලු කොටු පවුර කරදිය රළ පහරින් ආරක්ෂා කරන්නේ යම් සේ ද , ඇය එලෙසින් ම ඔහුට සෙවනැල්ලක් වූවාය. රත්න ශ්‍රී සිය බිරිඳට ලියූ බොහෝ කව් ගී පොදු අත්දැකීම් බවට පත් වූයේ එහි තිබු අපූර්ව කාව්‍යමය ගුණය නිසාය. ඔහු ලියූ  හැම කවියකින්ම ගීයකින්ම ලෝකය ‍දුටුවේ ඉතාමත් අපූර්ව ආකාරයෙනි. ඔහු ඒ කවි ගීත ලිව්වේ පුළුල්  සමාජමය අත්දැකීම් සිය ආත්මය තුළට ළං කර ගනිමිනි.   ඇතැම් විටක ඒ කවියේ ද,  ගීතයේ ද  සැඟවී සිටියේ ඇයයි.  මේ එවන් වූ ඇය වෙනුවෙන් රත්න ශ්‍රී විජේසිංහයන්  ලියැවුණ ගීයකි.

                                                

මගෙ බිසවුනේ අසාපන්

නුඹ මන්ද්‍ර දේවි නොවුණී       

දුෂ්කර වූ ඒ පළාතේ

මට යන්න දෙන්න දේවී

මේ කදුලු ඇයිද දෑසේ

බෑ යන්ට නුඹට හිමයේ

ගොස් ඉන්ට කුලී නිවසේ

විෂ ඝෝර සර්ප භවනේ

නුඹ චන්ද්‍ර මඩල වැන්නේ

සා පැටවු එහි නිදන්නේ

හාමතේ නොලා දරුවෝ

නවතින්න බිසවු නගරේ

නුඹ නොදී එතෙර රටටා‍

දරු නොදී වාල් කමටා

දිවි පුදා තොප රකින්නම්

නොපුරා ‍එහෙත් පෙරුම් දම්

නුඹ චන්ද්‍ර මඩල වැන්නේ

සා පැටවු එහි නිදන්නේ

හිමවතට ඇවිත් හීනෙන්

සිත සඳුන් තවරපන්නේ

ගේය පද: රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ

සංගීතය සහ ගැයුම: විශාරද ගුණදාස කපුගේ

“මගෙ බිසවුනේ අසාපන්” ගීතය මෙතනින් අහන්න

කවියකුට අසිමිතව කවි ලිවිය හැකි ය. ගී ලිවිය හැකි ය. ඒ තමා දකින, තම නෙත ගැටෙන ලෝකය පිළිබඳව ය.   එහෙත් ඒ කවියාට කවි ලොවේදී තම ප්‍රියාදරියගේ ඇසින් කවියා තමන් දකින අයුරු රත්න ශ්‍රී විජේසිංහයක් කවියටද නගා ඇත. ඒ ඔහු දකින්නේ තම බිරිඳ කිවිඳියක ලෙසින් ඔහු දකින ආකාරයයි. වස්සානේ කාව්‍ය සංග්‍රහයේ “රත්නේ ඔබ” කවිය ඊට හොඳම නිදසුනකි.

රත්නේ ඔබ..

මිදුලේ කුරු අඹ ගහ යට

තනමල්විල මල් ගෝමර පොකුරු සිඹින

හරි කෑදර සීත සුළඟ‍

හැම ගහ වැලක ම අත කර

පාදගම් පබලු මුතු පොට

ඒ උනාට රත්නේ මේ කිසි දේකට

බෑ මගෙ හිත කිති කවන්න

රත්නේ ඔබ මේ වන විට

දුර කතරක වන්නි වනන්තරෙන් එපිට

එකමත් එක රැකියාවක

මට මතකයි, ඡන්දය පැරදුණු  දවසේ

කළුවරේ ම ඔබ ආවා

කමිසයවත් නොගලවා ම

සුසුමක් වත් නො ම හෙළා ම

මිටි පුටුවේ දිගා උනා - නිශ්ශබ්දව

ඇදුම් මල්ල අතට අරන්

පහුවෙනිදා පාන්දර ම ඔබ කීවා

“මම යන්නම් - ඔයා පරෙස්සමින් ඉන්න”

රත්නේ මේ හැම තැනකම

ඇඳ වියළේ - පුටු ඇන්දේ

ගඳයි කියා කියන්න මගෙ දිව නොනැමෙන

ඔයාගේ ඇ‍ඟේ දාඩිය

පහුගිය මේ ටික දොහේ ම

රත්නේ මට හරියට වැඩ

පපුව රිදෙනවා ආයෙත්

අත්වල පිරිලා කරගැට

ඔයා පාර බලාන ඇති ආරංචියකුත් නැතුවට

මහන්සි වී දුවත් එක්ක ඇලවුනාම

යන්තම් ඇහැ පියවෙන විට

කවියක් වාගේ ඇවිදින් කියන්න මට

තරහ නැහැයි ලියුමක් වත් නේනව්වාට

රත්නේ අපි සංසාරය බෙදා ගනිමු

දුක වැඩිපුර මගෙ කොටසට

කෙට්ටු අතට එක මිටකට

ඕනෙ බරක් සෑහෙයි මට

පුංචි දුවට බත් දෙකටට

මගේ සතුට..

ඇයි රත්නේ කවදාවත්

මේ අහසට වඩා පුංචි

එක වහලක් නැද්ද අපට

මේ ලෝකෙට වඩා පුංචි

එක ගෙදරක් නැද්ද අපට

ඔයා කතා නොකර ඉඳියි

ඒ ප්‍රශ්නෙට

ඒත් ඉතින් රත්නේ ඔබ....

රත්නේ ඔබ....

රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ - වස්සානේ කාව්‍ය සංග්‍රහය - 1985 

 තම බිරිඳ  හේමමාලියගේ ඇසින් රත්න ශ්‍රී තමන් දුටුවේ ඒ අයුරිනි. සංසාරගත ප්‍රේමයක වූ එවන්  බැඳීම් කවදා කොතැනක  සිදුවූවක් දැයි නොදන්නා නමුත් මේ ඇතැම් සිතුවිලි දිවයන්නේ වෙස්සන්තර ජාතකය  ජන කවියා දුටු ජන කවියටය. මගෙ බිසවුනේ අසාපන් ගීයෙන් තම ආදරණීය බිඳට  පුද කළ සංසාරගත ප්‍රේමය, නින්ද නැති රැයේ ගීයෙන්ද ඔහු මුදා හැරියේ ඇය වෙනුවෙනි.  එසේම සිය බිරිඳ හේමමාලියගේ ඇසින් ඔහු දුටු ඔහුගේ දුෂ්කර වූ  රැකියාවේ ස්ථාන මාරුව ඇයගේ ඇසින් දකින්නේ කටුක දුක් විරහ මැද තටු සලා එන සුබ පැතුමක් ලෙසිනි.  රත්න ශ්‍රී විජේසිංහයන් අතින් එය  ගීයට නැගුණේ මෙසේය.

වන වංක ගිරිය අරණේ                            

මෙහෙවරට සැදී පැහැදී

ඔබ යන්න ඉතින් නික්මී

ජය ශ්‍රී සුරම්‍ය ස්වාමී

දුස් ස්වප්න දෑස රිදවා                 

කඳුළින්ම  යාවි සේදී

එන රෝග ව්‍යාධි පළවා

දරු රකිම් ධෛර්ය පේවී

බර අදිම් බෑයි නොකියා

ණය තුරුස් අතර හිරවී

රන් රිදී නොවෙයි ඕනෑ

ප්‍රීතියයි හිතේ ස්වාමී

ප්‍රේමෙන් සුගන්ධ වේවා

වන වාසෙ රුද්‍ර රාත්‍රී

ඔබ යන්න ඉතින් නික්මී

ජය ශ්‍රී සුරම්‍ය ස්වාමී

  

ගේය පද: රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ

සංගීතය :  සරත් දසනායක

ගැයුම: විශාරද නන්දා මාලනී

“ වන වංක ගිරිය අරණේ ” ගීතය මෙතනින් අහන්න

කෙසේ වුවද,  සිය ජීවන ගමන අතර මග නවතා ඇය හදිස්සියේ ම ඔහුගෙන් සමුගෙන  නික්ම ගියා ය. එදා ගාලු පුරවර අලු පැහැති අඳුරු අහස් තලය නොකියා කීවේ ඒ දුක් මුසු පුවතය. ගාලු කොටු බැම්මේ හැපී බි‍ඳෙන  රළ රැළි බලන්නට දැන් ඈ නැත. ඈ සියල්ල අහස් තලයට පවරා නික්ම ගොසිනි.

කලකට ඉහත දී රජරට දුෂ්කර ගමක විසූ වියපත් පෙම්වතුන් යුවලක් ගැන රත්න ශ්‍රී විජේසිංහයන් ගීයක් ලිව්වේය. ඒ ගීය අද ඔහුටද පොදු වී ඇත.  ඒ ගීතයේ හමු වූ පෙම්වතිය වියපත්ව ඇති නමුදු  ඇය මියගොස් තිබුණේ තුරුණු වියේ දීම හදේ උපන්  ප්‍රේමයද රැගෙනය. දරුමාල්ලන් සිටියද ඇය මියෙන තුරාවටත්, ඉන් පසුවත්  බොහෝ සෙයින් ඇයට ආදරය කළේය. ඈ මියගිය පසු   ඒ පුංචි නිවස පිහිටා තිබූ ගෙවත්තේ ම එක කෙළවරක  ඇය වල දමා තිබුණේ ඒ සදාතනික වූ  ප්‍රේමයද අතහැර දැමිය නොහැකි නිසා ය. දැන් ඒ ඒ වියපත් ප්‍රේමවන්තයා සෑම දිනකම ඇය නිදා හුන් සොහොන් ගැබ වෙත ගොස් ඒ මත වන මලක්, දෙකක්  තබා ඇය සිහිකිරිම ඔහුගේ පුරුද්දක්ව තිබුණි.

දින සති මාස අවුරුදු ගණන් ‍ගෙවී ගියද ඒ ඔවුන් දෙදෙන අතර බැදී ප්‍රේමය අද ඊයේ වාගේය. තවමත් ඒ ඉමිහිරි ප්‍රේමය වියපත් සිතින් සිහිකර ඒ මිහිරිම අතීතය සිතින් විඳින්නේ සංසාරයේ එක මග පැමිණි යුවලත් පරිද්දෙනි.  එහෙත් වැඩිමාල්ලන් බවට පත් වූ දරුවන් දැන් දැන් මෙතෙක් කල් බුක්ති වින්ද ඒ කුඩා නිවස  පිහිටි ඉඩම බෙදා වෙන්කර ගැනීමට සැරසෙයි.  තම ආදරණීය බිරිඳ නිදා සිටින දෙණිය වත්ත ඉඩම බෙදා වෙන්කර දිමට ඔහුට සිතක් නැතුවද ඒ ආදරය බෙදා වෙන් කිරීමට සැරසෙන දරුවන් දුටු විට වාවාගත නොහෙන ශෝකය උපදී . ඒ වියපත් පෙම්වතාගේ සිත රත්න ශ්‍රී දුටුවේ මෙලෙසය.

මිනින්දෝරු කන්තෝරුවෙ                          

මුලාදෑනි ටික‍

සුදු බණ්ඩි මගේ නිදා ඉන්න

ඉඩම මනිනවද

ඈ ඇහැ ඇරේවි යන්න හොඳයි

දම්වැල් අරගෙන

තරහ අවසරයි යනවද

දම්වැල් අරගෙන

පිං කුඹුරු නෙලන කාලෙට

මට හීල අරං එන

ඉස විසාදියට තෙල් උලලා

‍තොන්තුවා වෙන

රත්තරං දෑත සුදු බණ්ඩිගෙ

දෙණියේ පස් යට

දෙයි හාමුදුරුවො දන්නව නම්

ඈ දැන් නැති වග

තෙල් පාන උනත් නිවා දමයි

සංහිඳ පාමුල

වාවන්නෑ මේ දුරුත්ත

සංසාර් තනි මට

ගේය පද: රත්න ශ්‍රී විජේසිංහ

සංගීතය :  එච්.එම්.ජයවර්ධන

ගැයුම:  කරුණාරත්න දිවුල්ගනේ

“ මිනින්දෝරු කන්තෝරුවෙ ” ගීතය මෙතනින්අහන්න

ඒ ගීයේ සේ ම බදාදා  හවස් යාමයේ අඳුරු වැහි වලා යටින් සිරි සිරි පොද වැටෙද්දී සිය ප්‍රියයාගේ කවි සිතටද විරාමයක් දී, සියළු කලාකරුවන්ගේද  රසික පර්ෂදවලද, සියලු නෑ හිතමිතුරන්ගෙන්ද සමුගෙන තරුවක් බැස යනවා සේ පා සළකුණු නොතියා, පාලු අහස වැහි වලාවෙන් සරසා දඩල්ල සුසාන භූමිය වෙත නික්ම ගියාය.෴

එදා මා ගාලු එන බව දැන සිට කෙසේ හෝ මා සොයා පැමිණි රැංගෝ ( අරුණැල්ල ) සහ නුවන් තාරක ( ස්වායක්ත)  බ්ලොග් අඩවිවල සොහොයුරන් දෙදෙනාට බෙහෙවින්ම ස්තූතියි..