෴ අපි එකම රෑනෙ කු‍රුල්ලෝ.... වරෙල්ලා මේ රෑනේ... ෴

             බ්ලොග් ලියන සරසවි සහෘදයන්ටයි මේ ඇරැයුම්.....

 ගෙවී ගිය සති දෙක තුනේ බ්ලොග් අවකාශයේ සහෘදයන් කීපදෙනක් එකතුවෙලා මාතලන් සහෘදයාගේ මූලිකත්වයෙන් අලුත් වැඩකට ආරම්භ කරල තිබුණා. යහපත් දැක්මක්, හොඳ අරමුණක් වෙනුවෙන් සමාජය මීට වඩා යහපත් තැනකට ගේන්න සහෘදයන් එකතුවෙන වෙලාවක අස්වැන්න ලියන මාත්  ඒ සහෘදයන් සමග ඔවුන්ගේ සද්කාර්යයට යම් තරමක අත්වැලක් සපයන්න කල්පනා කළා. මේ තොරතුර දැනටමත් බොහෝ දෙනෙක් දන්න නිසා මම “කැම්පස් සින්ඩිය” තොරතුර ඔබට ගෙනෙන්නේ තරමක් ප්‍රමාදවෙලා. ඒකට හේතුව ජාලයේ සැරිසරන කාලය පිළිබඳ පවතින ගැටලුවයි. ඒ නිසා මාතලන් සහෘදයා ඇතුළු සහෘදයන් පිරිසගේ මේ අලුත් වෑයම වෙනුවෙන් අද අස්වැන්න වෙන්කරන්න කල්පනා කළා.

අන්තර්ජාලයේ බ්ලොග් කලාව වර්තමානයේ අදහස් හුවමාරු කරගැනීමෙහි ලා ඉතාමත් සාර්ථක මාධයයක්, ආගම, කලාව, සංස්කෘතිය, දේශපාලනය ඔස්සේ සමාජයක යථාර්ථ හෝ කල්පිතය නිර්මාණාත්මක ඉදිරිපත් කිරීමත්, අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ අයිතියත් තරමක් දුරට ගිලිහී ගිය කාලයක නැවත ඒ සමාජය ගොඩනගන්නට හොඳ කතිකාවක් සමාජය තුළින්ම බිහි විය යුතුයි. ඒ සඳහා අදහස් ප්‍රකාශ කිරීමේ මාධ්‍යයයන් සහ උපාංග හෝ  මෙවලම් නිසිලෙස භාවිතයට ගැනිමත් කළ යුතුයි.

විශේෂයෙන්ම 70, 80 දශකවල මේ රටේ එකල සියලු විශ්ව විද්‍යාල හරහා ගොඩනැගුණ හරවත් සංවාද තුළින් නව දැක්මක් සහිත නිර්මාණ බිහිවුණා. එකල ගොඩනැගුණ මේ විචාරශීලි සංස්කෘතික හා සාහිත්‍යමය වටපිටාවත්  ගොඩනැගුණේ මේ හරවත් සංවාද මගින්. එසේම එකල බිහි වූ සාහිත්‍ය හෝ සංස්කෘතික වටිනාකම් ඇති නිර්මාණ, ඒ නිර්මාණවල පසුබිමේ සිටි නිර්මාණකරුවන් සහ ඒවාට පුරෝගාමීත්ව සැපයූ මිනිසුන් අදටත් සාහිත්‍ය සංගීතය සිනමාව, විචාරය ඈ සකලවිධ කලාවන් තුල දැවැන්තයන්. ඔවුන්ට ඒ සියලු ජවයන් ලැබුණෙ එකල සරසවි පද්ධතිය තුළ තිබූ සංවාද විසංවාද මගින්.

පසු කාලයේ සමාජය තුළ  ඇති වූ  විවිධ දේශපාලන  සංකූලතාවයන් එක්ක ආගම, කලාව, සංස්කෘතිය සහ දේශපාලනය සම්බන්ධයෙන් තිබූ තරුණ සංවාද විසංවාද අකර්මණ්‍ය වෙලා මුලුමහත් සමාජයම රෝගී වෙනව. අද වන විට  අදහස් ප්‍රකාශ කිරීම සහ විචාරශීලි නොවීමේ හේතුවෙන් වර්තමාන සමාජයම නිද්‍රාවකට පත්වෙලා.

ඒ අයුරින් නිද්‍රාවට ‍එහෙමත් නැත්නම් අකර්මණ්‍ය බවට පත්වූ තරුණ අදහස් ප්‍රකාශනයේ සහ නිර්මාණශිලි ලේඛකත්වයේ හැකියාවන් ආයෙමත් ගොඩගන්න ඇති කළ වෑයමක් තමයි ලංකාවෙ සියළුම සරසවි වල අධ්‍යන කටයුතු වල නිරත වෙන සහ නිරත වූ සහෘදයන් අතරින් බ්ලොග් ලියන සහෘදයන් වෙනුවෙන් වෙන්වූ “කැම්පස් සිංඩිය”. මේක අලුත් වෑයමක්, අලුත් මාවතක්, අලුත් දැක්මක් වෙන්නෙ බ්ලොග් අවකාශයේ සැරිසරන  අපේම සහෘදයන්ට.

බ්ලොග් කළාවේ උන්නතිය වෙනුවෙන්, යහපත් සිතිවිල්ලෙන් පටන් ගත්ත හොඳ වැඩක්, වැඩේ පටන් ගන්න පළමුව වැඩේ සාර්ථකයි කියලා හිතෙනවා. නමුත්, එවැනි සහෘදයන් එකතු කිරිමත් ඒක දිගටම ගෙනියන එක සංනිවේදන කුසලතාවයෙන් හෙබි විශ්ව විද්‍යාල අධ්‍යාපනයේ නිරත වූ හෝ තවමත් නිරතවන බ්ලොග් ලියන ඔබේ යුතුකමක්.

මම ඒ ගැන විස්තර ලියන්නෙ නැති නිසා මේ ගැනසවිස්තරාත්මක තොරතුරු මෙන්න මේ දිගුව ඔස්සේ ලබාගන්න කියලා ඔබට ඇරයුම් කරනවා  

ඔබ කැමති නම් මෙන්න ‍තොරතුරු ලබාගැනිම සඳහා  ඊමේල් ලිපිනය campuscyndi@gmail.com  ඒ වගේම කැමපස් සිංඩිය ගැන තව තොරතුරු එතනින් ලබාගන්න පුළුවන්.

ඒත් ඉතින් අස්වැන්න ලියන මට ඔය කතාව ඔය ආකාරයෙන් කිව්වට ටිකක් මදි මදි වගේ කොහොම වුණත් කියන ඕනෙම දෙයක් ගීතයෙන් කිව්වාම කියනදේ කාටත් වැටහෙනවා. සාමාන්‍යයෙන් අස්වැන්න ලියන සටහනකට ගීතයක් එකතු නොවුණොත් ඒකත් අඩුවක් වගේ දැනෙනවා. ඒ නිසා මෙච්චරවෙලා මම කිව්ව කැම්පස් සිංඩියට ගැලපෙනම ගීතය මේක තමයි කියල මට හිතෙනවා. මම වැඩිය මොනවත් නොකිව්වත් මේ ගීතය ඒ සියලු දේවල් කියනවා...අහල නැත්නම් අහලම බලන්න...

මේ ගීතය ලියූ පද රචකයා ගැන මගේ කිසිඳු ප්‍රසන්නතාවයක් හෝ පැහැදිමක් නැතත් ගීතයෙන් කියවෙන අදහසට කැමැතියි.

අපි එකම රෑනෙ කුරුල්ලෝ

මේ පාරාදීසේ

නෑ වෙන්වන්නේ නෑ තනි‍වන්නේ

වරෙල්ලා මේ රෑනේ

මදු තියලා දැල් එළලා

නෑ පැටලෙන්නේ අපී

අපේම ලොවකට පියඹා යන්නේ

වරෙල්ලා මේ රෑනේ

තටු ලැබුණේ පියඹා යන්නයි

කූඩුව දොරකඩ ඉන්න නොවේ

අපේම ලොවකට පියඹා යන්නේ

වරෙල්ලා මේ රෑනේ

පදරචනය: ඇල්ලේ ගුණවංශ හිමි

සංගිතය: සහ ගායනය: විජේසුන්දර වේරගොඩ