෴ සුළං රැල්ලේ පාව එන්නේ ඔහුගෙ නාමය වේ...෴

මහගම සේකර ශූරීන් අපෙන් සමු අරන් ජනවාරි මාසෙ 14 වන දා ට හරියටම අවුරුදු 37ක්, 1976 ජනවාරි 14 වන දා තමයි ඔහු සමු අරන් තියෙන්නෙ. ගෙවුණු වසර 37 දිහා බැලුවාම සේකර ජීවත්ව සිටි කාලයට වඩා මිය ගිය පසුව ඔහුගෙ  අගය වැඩිවෙලා තියෙනව. සේකර මේ රටට ඉතිතරි කර තබා ගිය  ඔහුගෙ නිර්මාණවල තිබූ දෘෂ්ඨිය ගැන  අපි ඊයේත් අදත් හෙටත් කතා කරනවා. ඒ නිසා අස්වැන්න  සටහන වෙන් වන්නෙ සේකර මියගිහින් 37 වසරකට පසුවත් ඇයි තවම ඔහු අපට වැදගත් වන්නෙ කියන කාරණය ගැන ටිකක් කතා බහ කරන්න.

ඒත් වෙනදා වාගෙ ගීත තෝරාගන්න විට‍ සේකර ලියූ ගීත අතරින් කුමන ගීතද තෝරාගන්නේ  කියන එක ගැටලුවක්.  ඒ ඔහුගෙ හැම නිර්මාණයක්ම අතිවිශිෂ්ට ඒවා වන නිසා ගීත ගැන පූර්ව සූදානමක් නැතුව අවස්ථාව අනුව ගීත ඇතුළත් වන විදියට මේ සටහන වෙනස් අකාරයකට වෙනස් රිද්මයකට  සටහන් වෙනව.

සේකර ලාංකේය සිංහල සාහිත්‍යයේ යුග පුරුෂයෙක්. කලාව තුළ රැදුණ ඔහුගෙ ඇස මේ හිස් අහස තරම් විශාල එකක්. නවකතාව, කෙටිකතාව, කාව්‍ය, සිනමාව, සිතුවම් කලාව ගුවන් විදුලිය, වේදිකා නාට්‍ය ආදී විවිධ ක්ෂේත්‍ර ගණනාවක් පුරා සේකරගෙ කලාව දිග හැරෙනව. ඒ සෑම ක්ෂේත්‍රයක්ම පිළිබඳව කතා නෙකාර ඔහුගෙ කාව්‍ය ලෝකය සහ  ගීතය පිළිබඳව  විතරක් සටහන් කරන්නම්.

සේකර මුලින්ම අපට හමුවන්නෙ කවියෙකු හැටියට 1950 දශකයේ මැද භාගයේදි. ලංකාදිප සහ රසවාහිනි පුවත්පත් සහ සඟරාවලට කවි ලියු කවියෙක් හැටියට. මුල් කාලෙ සේකර අතින් ලියැවුනේ සිවුපද ආකෘතියේ කවි. ඒසේ ආරම්භ වූ ඔහුගේ කවියේ ගමන් මග පසු කාලයේ කාව්‍ය ක්ෂේත්‍රය වසා නැගී සිටිමට තරම් දැවැන්ත නුග රුකක් වුණා. ආරම්භයේ දීම සේකරගෙ කාව්‍ය ගැමි ජන ජිවිතයේ සුන්දරත්වයත්, ගැමි දිවියේ රිද්මයත් ඔහු තුළ තිබූ සැඟව සිටි ගැමි ජන කවියා වසා නැගී සිටියා. සේකරගේ මුල්ම කාව්‍ය කෘතීන් වූ ව්‍යංගා සහ සක්වා ළිහිණි කාව්‍ය කෘතීන්වල මේ ගැමි ලකුණ දකින්න පුළුවන්.

පිලේ පැදුර අරගෙන හේනට එනවා

එලා පැදුර මැස්සේ එහි සැතපෙනවා

රටි වියපු අත්දෙක මට සිහි වෙනවා

හිතේ දුකට එතකොට කවි කියැවෙනවා

(සක්වා ළිහිණි)

මහගම සේකර  ඒ හරහා කවියකුව තම ස්ථානය තහවුරු කර ගත්තද, ඔහු එකි සි දිනෙක එකම ශෛලියක් හෝ ගුරුකුලයක් අනුගමනක  නොකළ කවියෙකි. ඔහු මුල් තැන දුන්නේ  කවියේ අර්ථය එසේත් නැත්නම් කවි සංකල්පනාවටය. තමා අතින් ලියැවෙන කවිය සඳැස් ද, එසේත් නැත්නම් නිසඳැස්ද යන්න පිළිබදව නොව උසස් රසයෙන් පිරුණු කවියක් නිර්මාණය කිරීම පිළිබඳව දැඩි උනන්දුවකින් සිටි නිසා  සේකර අතින් ලියැවුන බොහෝ කවි අරුතින් බසින් පිරිපුන් ඒවා විය.

සේකර ලිය කවි සහ ගිත සරල රසාස්වාදනය ඉක්මවා සමාජය ප්‍රඥාව කරා මෙහෙයවන උසස් බුද්ධියකින් යුතු පිරිපුන් මිනිසකු  බිහිකිරීම උදෙසා වැඩි වෙහෙසක් ගෙන තිබෙන බව පැහැදිළිය.

සේකරගේ නිර්මාණ දිවියේ වැදගත්ම අවධිය වන්නේ 1960 දශකයයි. ඒ  අවධියේ ඔහු කවියකුව, වේදිකා නාට්‍යකරුවකුව සිටියදී පිටපත් සම්පාදකයෙකු ලෙස ගුවන්විදුලියට එක් විම එහි වැදගත්ම අවස්ථාවයි. සේකර ගුවන් විදුලියට එක් නොවන්නට  අමරදේව - සේකර සුසංයෝගය, මෙන්ම ඒ සුසංයෝගයෙන් බිහිවූ සුභාවිත ගීතද අපට අහිමිවන්නට ඉඩ තිබුණි. සේකරගේ ගීත රචනා කලාව ඇරඹෙන්නේ ගුවන් විදුලියට සම්බන්ධ වීමෙන් පසුවය. එවකට තිබූ සරල ගී  වැඩසටහන්වල තත්වය උසස් කරලීමට මග පෙන්විමක් වශයෙන් මහාචාර්ය සරච්චන්ද්‍රයන්ගේ මග පෙන්විම අනුව අමරදේව -සේකර සුසංයෝගයෙන් මධුවන්ති ගුවන් විදුලි වැඩසටහන  බිහි විය. එදා ඒ මධුවන්ති සංගීත වැඩසටහන තුළින් ඇති වූ සිංහල ගිත ප්‍රබෝධය අද දක්වාම විහිදෙන්නට හේතු වී තිබේ.

ඈත කඳුකර හිමව් අරණේ

සීත චන්දන ළපලු සෙවනේ

සුළං රැල්ලේ පාව එන්නේ‍

ඔහුගෙ නාමය වේ

සඳැල්ලේ මිණි තලාවේ

තාරකා පිපි වෙලාවේ

ළද ලියන්ගේ සීන අතරේ

මැවේ ඒ රූපේ

රනින් කළ වන් පුළුල් උරයෙන්

හසුන් ළමැදේ මුසු කරන්නේ

හදේ මෝරන ආදරේ

ස‍ඳේ සොමි ගුණ යා කෙරේ

සරාගී නිල් නුවන් බඳුනින්

නුරා වෑහෙන්නේ..

ගේය පද:  මහගම සේකර

සංගීතය සහ  ගැයුම:  ආචාර්ය පණ්ඩිත් අමරදේව

“ඈත කඳුකර”ගීතය මෙතනින් අහන්න

                 

ගැමි දිවියේ සුන්දරත්වය කවියට ගීයට කැටි කොට ගත් ඔහු පසු කාලෙක ඔහුගෙම කවියෙන් නගරයේ සංකීර්ණ බවත්, නගරයේ රළු බවත්, දකිනවා.  හෙට ඉරක් පායයි  කෘතියෙන් නගරයේ ඉඳන් ඔහු ගම දකින්නේ මේ විදියටයි.

සිදාදියෙන් ආපහු මගෙ

ගමට යන්නආසයි මට

ඒත් ගමට යන්නට දැන්

පාර මතක නැත්තේ

(හෙට ඉරක් පායයි  )

සේකරගෙ කවියෙ තිබුණ සමාජ දෘෂ්ඨිය  පසු කාලිනව බිහිවූ කවීන් විසින් අනුගමනය කිරීමත්,  ඒ ඇසුරින් කිසියම් තරමක ආභාෂයකුත් ලබා ගන්නව.  නව පරපුරක කවීන් සහ ගීත රචකයන් පන්නරය ලබන්නෙ සේකරගෙ මේ නිර්මාණත් එක්කමයි. අතැම් වෙලාවට කවීන් මෙන්ම ගීත රචකයන්ද සේකර පරමාදර්ශී නිර්මාණකරුවකු බවට පත්කර ගත්තත් ඔහු අභිබවා යාමට උත්සාහ කරන්නෙ නැහැ. මට හිතෙන විදියට ඒ සේකරගෙ සාහිත්‍ය ලෝකය සහ දැනුම සුවිසල් අහසක් සේ පසුකාලින නිර්මාණකරුවන් ඉදිරියේ  දිස්වන්නට පටන් ගන්නා නිසා.

 කලාව සහ සාහිත්‍යය නිරන්තරයෙන් වෙනස් විය යුත්තක්. මේ නිර්මාණ ප්‍රවාහයන් වෙනස් වෙද්දි  ඒ එක්කම සමාජය වෙනස් වෙනව. මිනිසුන්ගෙ රසිකත්වය වෙනස් වෙනව. ඒකෙ ප්‍රතිඵලය වෙන්නෙ රසිකයන් උසස් බුද්ධිමත් ප්‍රඥාවන්තයන් කොටසක් බවට පත්විමයි. 60 සහ 70 දශකයේ  තිබූ එකම විද්‍යුත් මාධ්‍ය  ගුවන්විදුලි ය නිසා සේකර සහ අමරදේවයන් විසින්  ඇති කළ  මේ බුද්ධිමය කතිකාවට එවකට විසූ තරුණ පරපුර කේන්ද්‍ර ගතවෙන්න පටන් ගන්නනේ ඒ නිසා. ඒත් අද දවසේ මේ රටේ ක්‍රියාත්මක වන මාධ්‍ය නාලිකා ගණන 60කට කිට්ටු වුවත් මේ රටේ මිනිසුන්ගේ රසිකත්වයට මොකද වුණේ කියන එක අප දෑස් ඉදිරියේම අපට පෙනෙන්න තියෙනව. ඒත් එදා වගේ මෙවැනි ගීත අද බිහිවෙනවද කියන එක ගැටලුවක්.

වසන්තයේ මල් පොකුරු නෙළා

ඔබ මා දෝතට ගෙනෙන තුරා

මග බලමින් මා සිටියා

සොඳුරු වසන්තේ ගෙවෙන තුරා

අහස පොළව ගිනියම් අව්වේ

ගහ කොළ මැළැවෙන ගිම්හානේ

අවසානේ ඔබ ආවා..

ඔබ අතැ වූ මල් එකිනෙක පරවී

සුළ‍ඟේවිසිරෙනු මා දුටුවා

සුළ‍‍ඟේ විසිරෙන ඒ මල් සුවඳින්

ඔබගේ රුව මා දුටුවා

ගේය පද:  මහගම සේකර

සංගීතය සහ  ගැයුම:  ආචාර්ය පණ්ඩිත් අමරදේව

“වසන්තයේ මල් ”ගීතය මෙතනින් අහන්න

ගීතය තනි පුද්ගලයෙකු සතු නිර්මාණයක් නොවන බවත්, එය ගීත රචකයා, සංගිතඥයා, ගායන ශිල්පියා යන මේ තිදෙනාගේම සාමූහික ප්‍රයත්නයකින් බිහිවන නිර්මාණයක් බව සේකර පෙන්වා දුන්නා. ඔහු එය සමාන කළේ කනප්පුවකට ය.  පාද එකිනෙක නොගැලපේ  නම්, එහි ශක්තිය බිඳී යා හැකිය. ගීතයද එසේ ම ය. සාර්ථක ගීතයක් බිහි කිරීමට එනයින් ම මේ තිදෙනාගේ සහාය අවශ්‍ය ම ය.

සේකර තමන් අනුගත වු ගමන් මග සහ තමන්ගේ දෘෂ්ඨිය  සත්‍යයක් බවට පසක් කොට පෙන්විමට හැකි වූයේ සේකර අමරදේව සුසංයෝගය නිසා ය.  ඒ සුසංයෝගයෙන් බිහිවූ ගී පොතයි මිවිතයි, මළ හිරු බසිනා, පිලේ පැදුර, ඈත කඳුකර හිමව් අරණේ, වක්කඩ ළඟ, වනන්තරේ වන සපුමල්, සන්නාලියනේ, ඉරට මුවාවෙන්, පාලු අඳුරු නිල් අහස මමයි, ඇසේ මතු වන, නීල දෑසයි,  ආදී ගීත මධුවන්ති රස ගැන්වූ මියුරු ඵලයන් ය. ඒ අමරදේව -සේකර ගොඩ නැගූ සංගිත සංස්කෘතියේ ශක්තිමත් පදනමයි.

සේකරගේ කවීත්වයේ අග්‍ර ඵලය ලෙස හදුන්වන්නේ ඔහුගේ අවසන් කාව්‍ය සංග්‍රහය වූ “ප්‍රබුද්ධ” කාව්‍යයයි. ලාංකික කවියා  ප්‍රඥාවන්තයෙකු බවට පත් කරන්නේත්, ඔහු අරටු සොයන්නෙකු බවට පත් කරන්නෙත්  ප්‍රබුද්ධ විසිනි. ඒ නිසා ම අදටත් ලංකාවේ කවියේ අග්‍රඵලය විදියටත්,  මංසලකුණක් තැනූ කෘතියක් විදියටත්  ප්‍රබුද්ධ හැඳින්විම නිවැරදිය.

“තුමං හන්දිය”  සේකරගෙ ප්‍රථම සහ එකම චිත්‍රපටය වූවා සේම ඔහු අති විශිෂ්ඨ සිනමාකරුවකු බවටද පත් කළේ  එකම සිනමා කෘතියකිනි. ඕනැම කලාකරුවකුට සිය කූඨ ප්‍රාප්තිය සටහන් කරන්න අවශ්‍ය වෙන්නෙ එක නිර්මාණයක් හෝ දෙකක්. සේකරත් එහෙමයි ඔහු සිනමාවෙදි තුමං හන්දිය නිර්මාණය කර අති විශිෂ්ඨ සිනමාකරුවකු බවට පත් වූවා සේම ප්‍රබුද්ධ කාව්‍ය නිසා මහා කවියෙක් මෙන්ම මහා ප්‍රඥයෙක් බවටද පත් වුණා.

යමෙක් සතු අත්දැකීම් සහ දෘෂ්ඨියේ සීමාවන් බිඳිමින් ඒවා ප්‍රබල අත්දැකීම්  වූවාට පසු බිහිවන ඒවා   දුර්වල විය හැකිය. සේකරටද එසේ ම ය. එහෙත් ඔහුගේ  නිර්මාණ ප්‍රබුද්ධ කාව්‍ය බිහි වූවාට පසු කුමන තලයකට පැමිණියේද යන්න පිළිබඳව ඔහු ඉදිරිපිටම කතිකාවක්  ගොඩ නැගිමට  ප්‍රථමයෙන් සේකර සිය කෙටිකාලින නිර්මාණ දිවියට අකාලයේ ආයුබෝවන් කීවේය.

සේකර ප්‍රබුද්ධ මගින් සමස්ත සමාජයම නීරීක්ෂණය කළේ කවියෙනි. කවිය ඔහුගේ භාෂා ප්‍රකාශණයේ තෙවැනි ඇස විදියට හඳුන්වන්න පුලුවන්.  එහිදී ඔහු කවියාගේ සීමාව ඉක්මවා මුනිවරයෙකු එහෙමත් නැත්නම් මහා දාර්ශනියකු බවට පත්වෙනව. ඔහු ප්‍රබුද්ධ තුළින් උත්සාහ කළේ කවියාගේ භෞතික ලෝකය වඩාත් යහපත් ස්ථානයක් බවට පත් කරන්නටයි. ඒ වෙනුවෙන් නිර්මාණකරණයේ යෙදිය යුතු බවට  මතයක් ගොඩනැගිමටයි. ඔහුගෙ කාව්‍ය තුළ ගොඩනැගූ දර්ශනය  අදටත් වලංගු වන්නෙ ඒ නිසා. නූතන කවීන් තුළ ඒ සමාජ නැඹුරුව ඇති කළේ සේකර. ඔහු ඒ සීමාවන්  තේරුම් ගනිමින් එහෙත් ඒ සීමාවන් තුළ නොරැඳී එයින් ඔබ්බට ගොස් සමාජ, දේශපාලනික, සහ දාර්ශනික නැඹුරුවක් සහිතව නූතන කවිය සහ ගීතය  පිලිබඳව නව අපේක්ෂාවක්  රසිකයන් තුළ ඇති කළා. සේකරගෙ ඒ දෘෂ්ඨිය අදටත් වලංගු වන්නෙ අන්න ඒ නිසා.

ධර්මේ,

කාසිම්,

රාජසුන්දරම්

මෙහෙ වරෙල්ල

අපි ඔක්කොම එකතුවෙලා

මේ ලෝකය

යහපත් තැනක් කරමු මීට වැඩිය..

(බෝඩිම කාව්‍ය සංග්‍රහය)

ජාති, ආගම්, කුල, ගෝත්‍ර පන්ති භේදයක් නැති සමාජයක් නිර්මාණය කිරිමට ඔහු උත්සාහ කළා. ඔහුට අවශ්‍ය වුණේ සියලු දෙනා ප්‍රඥාවන්තයින් වනු දැකිමයි. ඔහු කතා කළේ තෝරාගත් පිරිසකට පමණක් නෙවෙයි.   මුලුමහත් ලාංකික සමාජයටමයි. ඒත් සේකරගෙ ඒ යථාර්ථය එහෙමත් නැත්නම් ඔහු එදා කියා දුන්න ඒ සමාජ යථාර්ථය තේරුම් ගන්න නොහැකි විම ඊට පසු කාලීනව  අද දක්වා ගැටලු රැසකට මුල පුරන්නක් බවට පත්වෙලා තියෙනව. රාජසුන්දරම්ල යුද්දෙකට මැදිවුණෙත්, අවි අතට ගත්තෙත් ඒ නිසා, යුද්දෙ දිනුවත් ඒ මිනිසුන්ගෙ හිත් දිනාගන්න බැරි වුණෙත් ඒ නිසා. අද සිංහල, දෙමල, මුස්ලිම්,  මිනිස් කොට්ඨාශ තුනක් බවට පත්වෙලා.  එහෙම වුණේ මේ සමස්ත සමාජය දේශපාලනිකරණය විම තුලින්ම මිනිසුන්ගෙ රසවින්දනය සම්පූර්ණයෙන්ම නිර්වින්දනය කර  දමා ඇති නිසා.  සේකර මේ සමාජ බිද වැටීම් දුටුවෙ හැට දශකයේ ආරම්භයේදීමයි.  ඔහු මේ සමාජ බිඳ වැටුම දැඩිව විශ්වාශ කළා ඒ නිසා ඔහු අන්තිමටම කතා කළේ සමස්ත තරුණ පරපුරටයි.

පුත,

හෙට උපදින විට

පෙර දිනෙන්

ළා රත්පැහැ අරුණලු

අලුත් ඉරක් පායනු ඇත

ඒ ඉර රත් පැහැ වුණේ

ඔබ වෙනුවෙන්

මේ පරපුර

අප

වැගුරූ ලේ වලිනුයි..

( මක් නිසාද යත් කාව්‍ය සංග්‍රහය)

එවැනි සමාජ දැක්මක් සහිත දාර්ශනික සිතක් තිබුණ සේකර ස්වභාව සෞන්දර්යය,  ප්‍රේමය, වැනි විස්තු විෂයයන් සේම එවැනි සුලබ මාතෘකා ඉක්මවලා ප්‍රඥාවන්ත සමාජයකට  ගීතයෙන් කවියෙන් ඇරයුම් කරනවා.  ඒක ඔහුගෙ  කලාව තුළ කලාව ඉක්ම වූ දෘෂ්ඨියක්.

ඒ විදියට සේකර අතින් කවි සහ ගීත  බිහිකරන්න සේකරට තිබුණ ජවය පසු කාලයේදි නිවැරදිව ගීතයෙන් තේරුම් ගන්නෙ කපුගේ. සේකර ගොඩනැගූ සරල රසවින්දනයෙන් ඔබ්බබෙහි වූ ප්‍රඥාවේ තොටුපල වෙත මිනිසුන් කැඳවන්න කපුගේ ගීතය උපරිමයෙන් භාවිතා කළා.  මේ වෙලාවෙ උදාහරණයක් හැටියට මට මතක් වෙන්නෙ   කපුගේගේ “කම්පන” ගී ප්‍රසංගයේ ගැයුණු අවසන් ගීතය. කම්පන ප්‍රසංගයේ ගැයෙන  අවසන් ගීතය හැටියට ඔහු ප්‍රසංග මාලාව පුරාම භාවිතා කළේ සේකර දුටු සමාජ දර්ශනය ඇතුළත් මතු දැක්වෙන “සලන සුසුම සැඩ සුළඟයි” ගීතය. ඒ සේකරගෙ දෘෂ්ඨිය. මොකද කපුගේටත් සමාජය ප්‍රඥාවන්ත කිරීම ගැන තිබුණෙ එවැනි දැක්මක්. ඒ නිසාම මහගම සේකරත් -  කපුගේත් ඉටු කළේ මුලුමහත් සමාජයම ප්‍රඥාවන්තයින් බවට පත්කිරිමයි.

සලන සුසුම සැඩ සුළඟයි

ගලන කඳුලු වැසි වතුරයි

දුකින් වෙලී අන්ධකාරයේ

යන මේ ගමනේ

අපේ පැතුම් නැවුම් ලොවට‍ පාර කියනවා

මේ ගමනට ඒ ගීයෙන් දිරිය ලැබෙනවා

ජීවිතයේ පීඩිත හද වේදනා යටින්

රණ ගීයක ජය නාදය ඈත ඇසෙනවා

මේ ගමනට ඒ ගීයෙන් දිරිය ලැබෙනවා

පහන් තරුව පායා එන

නවෝදයට දොර අරින්න

ඔබේ දෑත අපට දෙන්න

සොහෝයුරනි,

සොහොයුරියනි......

ගේය පද:  මහගම සේකර

සංගීතය සහ  ගැයුම:  විශාරද ගුණදාස කපුගේ

“සලනසුසුම” ගීතය මෙතනින් අහන්න

                  

ඒ අයුරින්  සේකර නව පරපුරේ කවීන්ට මෙන්ම ගීත රචකයන්ටත් අද දක්වාම පහන් තරුවක්ව එළිය දෙනව. ඔහු කවියේත් ගිතයේත් පරමාදර්ශී චරිතයක් වන්නෙ ඒ නිසයි. ගෙවුණු තිස් හත් වසර තුළත් මතු දවසේත් සේකර ගැන තවතවත් කතා කරන්නට සිදුවන්නෙ ඒ නිසයි. ඒ අනෙකක් නිසා නොව සේකර වැනි මහා ප්‍රඥයෙකු, දාර්ශනිකයෙකු මේ යුගයේදි නැවත අපට හමුනොවන නිසා.෴

පසුසටහන:

මම මේ සටහන ලිව්වෙ ජනවාරි 14 වෙනි සඳුදා උදෑසන අස්වැන්නට දාන්න හිතාගෙන. ඒත් නොවැළැක්විය හැකි හේතුවක් නිසා ඒක එදිනම ඉටුකරන්න බැරිවුණා. ඒත් ගෙවුණු දින දහයක් තුළ නිරන්තරයෙන්  හිතුනේ මහගම සේකර ප්‍රබුද්ධ තුළින් මේ විදියට  ජීවිතේ ගැන මටත් කියල දුන්නෙ ඇත්තම තමයි කියලා.

                    ගිලන්හලේ සුදු හැඳි හෙදියන්

                    සුදු බිත්ති හා ඇඳන්

                    සියලු වස්තු සම්මිශ්‍ර ව

                    තිරයක් සේ විය

                    මීදුමක් සේ විය

                    අඩක් ඇරී සිහි ලබනා දෑසට.

                    වාට්ටුවේ ඇතුළත හා පිටත නැගෙන

                    සියලු  ශබ්ද සම්මිශ්‍රව

                    සමුද්‍ර ඝෝෂාවෙහි

                    වර්ෂාවෙහි

                    එක් වන් හෝ නාදය මෙන්

                    ශුද්ධ ඕං කාරය මෙන්

                    ප්‍රකෘතියෙහි සංගීතය

                    මඳින් මඳව ඇසෙන්නට විය.

                    (ප්‍රබුද්ධ)